بررسی ارتباط حمایت اجتماعی با رضایت‌مندی والدین از مراقبت نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران سال 1394

مقدمه: تولد نوزاد نارس موقعیت بسیار تنش زا و بحرانی برای والدین می‌باشد. در این میان حمایت پرستاری از خانواده چنین نوزادانی، مهم و ضروری به نظر می‌رسد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر ارتباط حمایت اجتماعی والدین از سوی پرستاران با رضایت‌مندی آنها از مراقبت نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان  در شهر تهران است. روش: مطالعه حاضر از نوع توصیفی همبستگی می‌باشد. جامعه پژوهش شامل کلیه‌ی والدین دارای نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان در سه مرکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 93 می‌باشد. حجم نمونه 130 نفر، به روش نمونه گیری در دسترس و گردآوری داده ها با استفاده از دو پرسشنامه حمایت اجتماعی  Tarka و همکاران و پرسشنامه رضایت‌مندی از مراقبت صورت گرفته است. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی و رگرسیون تحت نرم افزار spss نسخه 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد بیشترین میزان حمایت اجتماعی در مادران (میانگین 65/3) و پدران (میانگین 29/3) مربوط به حمایت عاطفی و کمترین میزان حمایت اجتماعی در بعد حمایت عینی (مادران میانگین 24/3، پدران میانگین 16/3) می‌باشد. مادران نسبت به پدران دریافت حمایت بیشتری را در هر 3 بعد تاکیدی، عینی و عاطفی گزارش کردند. همچنین مادران رضایت‌مندی از مراقبت بیشتری (میانگین 88/3) را نیز نسبت به پدران (میانگین 63/3) بیان نمودند. نتایج آزمون نشان داد بین حمایت اجتماعی والدین در بعد حمایت تأکیدی با رضایت‌مندی از مراقبت والدین ارتباط مستقیم و معنی دار آماری (p<0/05) وجود دارد. نتیجه گیری: یافته ها حاکی از این می‌باشد که والدین نیاز به حمایت بیشتری مخصوصاً در بعد حمایت عینی بودند. بنابراین برنامه ریزی جهت ارتقاء و ایجاد فرصت هایی نسبت به حمایت پرستاران از والدین در بخش های ویژه ضروری به نظر می‌رسد.